บันทึกหนูเปีย ตอน6

บันทึกหนูเปีย ตอน6

by แม่เหมียวsupermomlifecoach 

(หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง)

 “การเปลี่ยนความเชื่อที่อยู่ในตัวเราเอง”

เมื่อเราได้ให้อภัยแล้ว ก็เหมือนกับเราได้ปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากเชือกที่พันธนาการเราอยู่.. สิ่งสำคัญอันต่อมาที่จะทำให้เราใช้ชีวิตได้เต็มศักยภาพก็คือ การเปลี่ยนความเชื่อที่อยู่ในตัวเรา.. อยู่ในจิตใต้สำนึกของเราเอง..

..การที่เราเจ็บปวดจากเหตุการณ์หรือผู้คนที่ทำกับเรา..แล้วโดยไม่รู้ตัวเราก็เอากากบาทมาแปะที่หัวตัวเอง ด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกแย่กับตัวเอง.. มันเป็นการลดคุณค่าในตัวเรา ซึ่งมันทำให้เราใช้ชีวิตที่ผ่านมาด้วยความเชื่อที่ผิดๆ..

เราต้องเปลี่ยนภาพที่เล่นในหัวเสียใหม่ เปลี่ยนความเชื่อเสียใหม่.. ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.. สิ่งที่คนๆ นึง ทำร้ายเรา มันเป็นการบอกคุณค่าของเค้า บอกถึงปัญหาในตัวเค้าที่เค้ายังไม่รู้ ยังไม่ได้เข้าไปจัดการ.. ซึ่งมันเป็นปัญหาของเค้าล้วนๆ ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณค่าในตัวเรา.. เรายังคงเป็นเราที่เกิดมาเพื่อเป็นที่รัก... รักใครบางคน..เป็นเราที่ยอดเยี่ยมสวยงามคู่ควรกับสิ่งดีๆ ทั้งหลาย มีทุกอย่างพร้อมในตัวเอง พร้อมที่จะเบ่งบาน.. ทำให้โลกนี้ดีขึ้นเพราะมีเรา จำให้ได้ว่าเราเคยเป็นเราที่ยอดเยี่ยมแค่ไหนตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นี้กับเรา.. เปลี่ยนภาพ เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนความเชื่อเสียใหม่ เปลี่ยนมายืนบนพื้นที่ที่สร้างสรรค์.. ขอบคุณทุกเหตุการณ์ ทุกผู้คน ที่เข้ามาเพื่อให้เราได้เรียนรู้.. เข้าใจ และใช้ชีวิตได้อย่างแข็งแรงมากขึ้น.. ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพื่อมาตอกย้ำซ้ำเติมว่าเราไม่ได้เรื่อง ไม่มีคุณค่า.. แต่มาเพื่อให้เราได้เรียนรู้ และเก็บสิ่งที่เป็นประโยชน์ไว้ให้เราได้เติบโตอย่างมั่นคง.. ส่วนอารมณ์หรือความรู้สึกที่เป็นขยะก็ปล่อยมันทิ้งไป.. จำไว้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพื่อส่งชีวิตเราไปสู้จุดที่ดีที่สุดเสมอ.. จำให้ได้ว่าเราเป็นใคร.. เปลี่ยนจากความเป็นเหยื่อเป็นผู้ถูกกระทำมาเป็นผู้มีสิทธิ์เต็มร้อยในการลงมือเลือกชีวิตในแบบที่เราต้องการด้วยตัวของเราเอง