บันทึกหนูเปีย ตอน5

บันทึกหนูเปีย ตอน5

by แม่เหมียวsupermomlifecoach 

(หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง)

“การให้อภัย(อโหสิกรรม)” เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการเปลี่ยนชีวิตเรา ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเราเอง คำว่า “ให้อภัย” ฟังดูเหมือนเราต้องเป็นผู้ให้คนอื่น แต่ที่จริงแล้ว มันคือ การ “ให้อิสระ” กับตัวเราเอง ให้อภัย ตัวเราเอง.. ยังไงน่ะเหรอ... ก็เพราะ เมื่อเรารู้สึกโกรธแค้น(ผูกอาฆาตพยาบาท) ใคร..มันจะเกิดพันธะขึ้นสองอย่าง

1.คือสิ่งที่เราโกรธ เกลียดในตัวคนอื่น เราจะมีสิ่งนั้นอยู่ในเราโดยไม่รู้ตัว

2.ขณะที่เราโกรธแค้นคนที่ทำให้เราเจ็บปวด โดยไม่รู้ตัวเราก็จะเอากากบาทมาแปะที่หัวตัวเองด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกสูญเสียคุณค่าในตัวเอง

.. ซึ่งสองสิ่งนี้แหละที่จะกลายเป็นพันธนาการให้เราผูกติดตัวเองอยู่กับคนๆ นั้นและเหตุการณ์นั้นจนกลายเป็นพลังลบที่คอยขับเคลื่อนชีวิตเราให้เป็นไปในทางที่ไม่สร้างสรรค์.. ทำให้เราใช้ชีวิตได้ไม่เต็มที่ ไม่เต็มร้อย เหมือนกับมีอะไรถ่วงๆ หน่วงๆ ชีวิตเราไว้ เป็นพันธนาการที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว เพราะมันเกิดในระดับของจิตใต้สำนึก ไม่ใช่ในระดับจิตสำนึก..

..การให้อภัย เป็นการปลดปล่อยตัวเราจากสิ่งนี้ เป็นเหมือนการแก้ปมเชือกที่มองไม่เห็นที่ผูกเรากับเค้าไว้ด้วยกัน.. ต่อไปนี้เราเป็นอิสระต่อกัน.. ให้เราได้อนุญาตให้ตัวเองได้ใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดึงศักยภาพที่แท้จริงในตัวเราออกมาและได้เป็นเราที่ดีที่สุดจริงๆ.. จดจำไว้ว่า เมื่อเราให้อะไร เราได้รับสิ่งนั้นก่อนเสมอ.. เมื่อเราให้คำพูดดีๆ กับคนอื่น หูของเราอยู่ใกล้ปากเรามากกว่าคนรับ เราได้ยินคำพูดดีๆ นั้นก่อนใคร.. เมื่อเราคิดดีๆ กับใคร เราได้รับสิ่งนั้นก่อน.. เมื่อเราทำดีกับใคร เราได้รับความอิ่มใจตั้งแต่ตอนลงมือทำ เราได้รับความรู้สึกที่ดีๆ ก่อนคนที่เราจะให้เสมอ.. เช่นกัน เมื่อเราให้อภัยใคร เราได้รับการให้อภัยจากตัวเราเองก่อนเสมอ .. นี่เป็นตัวอย่างของการให้..เมื่อเราได้ตอบคำถามคนๆ นึง

“ปมของเราแต่ละคนไม่เหมือนกันแน่ๆ แต่ก็อาจจะมีส่วนที่คล้ายกันอยู่บ้าง และโดยส่วนใหญ่(มาก) ก็มักจะมาจากเหตุการณ์ความสัมพันธ์ของเรากับพ่อแม่ในอดีต.. ช่วงชีวิตที่ผ่านมาของเรา มีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นระหว่างเรากับพ่อแม่ อาจจะมีบางเหตุการณ์ที่เกิดความผิดพลาด แล้วทำให้เรามีความเชื่อที่ไม่ดีฝังใจเราอยู่ ซึ่งมันจะบดบังไม่ให้เรามองเห็นอีกมากมายหลายเหตุการณ์กว่าที่เป็นเรื่องดีๆ ที่พ่อแม่ทำให้เรา... เพื่อเรา..

...จริงอยู่ค่ะ ที่เหมียวได้เข้าไปเจอปมของตัวเองก่อน แล้วค่อยย้อนกลับไปเข้าใจพฤติกรรมซ้ำๆ บางอย่างที่ไม่สร้างสรรค์ของเราที่ผ่านมา แต่อยากจะแนะนำว่า คุณไม่จำเป็นต้องรอเวลา เพื่อจะได้กลับไปแก้ไขอดีตแล้วค่อยทำปัจจุบันให้ดีนะคะ คุณสามารถเอาเคสของเหมียวเป็นตัวอย่าง แล้วแก้ไขพฤติกรรมของคุณได้เลย... ให้อภัยพ่อแม่ไม่ว่าเค้าจะเคยทำอะไรให้เราฝังใจก็ตาม(จำไว้เสมอว่า พ่อแม่ของเราได้ทำดีที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้แล้วแน่ๆ จากสิ่งที่เค้ามีในตอนนั้น”เพื่อเรา”).. ให้อภัยตัวเองที่รู้สึกไม่ดีกับพ่อแม่ของตัวเอง(แล้วเก็บความรู้สึกผิดนั้นไว้ในใจเพื่อพันธนาการตัวเองเอาไว้จากการใช้ชีวิตให้เต็มที่) เหมือนกับการขออโหสิกรรมต่อกันน่ะค่ะ ... แล้วเริ่มทำชีวิตเราใหม่ จำให้ได้ว่าเราเคยเป็นเราที่มีคุณค่าแค่ไหน ตอนที่เราถูกรัก.. รักใครบางคน.. แล้วตอนนั้นความรู้สึกของเรามันสวยงามยอดเยี่ยมแค่ไหน เรามีศักยภาพที่ดีอยู่เต็มเปี่ยม แค่ยอมปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากเรื่องที่พันธนาการเราไว้ ลงมือเลยค่ะ มันอาจจะไม่ได้สำเร็จในครั้งเดียว (เหมือนที่เหมียวก็ค่อยๆ เปลี่ยนการใช้ชีวิตของตัวเองน่ะค่ะ มันจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป) ให้กำลังตัวเองเยอะๆ ชีวิตเป็นของเรา เราเลือกเองได้ค่ะ มันจะดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งดีที่สุด เราทำได้ค่ะ เราทำได้แน่นอน เหมียวเป็นกำลังใจให้นะคะ”.. ยิ่งตอบคนอื่น ก็ยิ่งได้คำตอบชัดเจนกับตัวเอง...ยิ่งให้ความเข้าใจแก่ใคร ก็ยิ่งแจ่มแจ้งเข้าไปในหัวใจ.. ยิ่งได้ให้กำลังใจ ตัวเราเองก็ยิ่งมีกำลังใจ... ใช่ เราได้รับมันก่อนเสมอ จริงๆ