แม่เหมียว ที่ปรึกษา กัลยาณมิตร สำหรับ คู่รัก พ่อแม่และครอบครัว

ตลกไม่ออก by แม่เหมียวsupermomlifecoach คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายคะ ตอนที่เราเป็นเด็ก เคยได้ยินคำพูดเหล่านี้ไหมคะ “ไม่ใช่ลูกบ้านนี้จริงๆ หรอก เก็บได้จากถังขยะหน้าบ้าน”

Less than perfect by แม่เหมียวsupermomlifecoach คุณทราบไหมคะว่า เราทุกคนต่างก็มีความเป็น “นักสมบูรณ์แบบ (Perfectionist)” อยู่ในตัวเราเอง ย้อนกลับไปในวัยเด็ก.... ตั้งแต่เล็กๆ เราเคยชินกับเสียงของพ่อแม่ที่คอยบอกคอยสอนว่า  “อย่าทำแบบนี้สิลูก”...  “ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะลูก”...  โตขึ้นมาหน่อย ก็ได้ยินเสียงครูบอกว่า  “ทำไมเธอทำแบบนี้ล่ะ ไม่เข้าใจที่ครูสอนเหรอ เห็นไหมเลยเสียไปตั้งห้าคะแนนแน่ะ”  ทั้งๆ ที่เราทำข้อสอบได้ตั้ง 95 คะแนน จากคะแนนเต็ม 100 คะแนน... ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ นี้ ฟังดูคุ้นๆ ไหมคะ...

Supermom... Superman.. by แม่เหมียวsupermomlifecoach สวัสดีค่ะคุณผู้อ่าน..  ใครเป็นคุณพ่อบ้างคะ? ใครเป็นคุณแม่บ้างคะ? ใครเป็นคุณลูกบ้างคะ? คุณพ่อ คุณแม่ทั้งหลายคะ... ยังจำตอนที่เราเป็นลูกกันได้ไหมคะ?  ตั้งแต่ตอนที่เราเป็นเด็กเล็กๆ...  เด็กคนนั้น เค้าแค่ต้องการที่จะเป็นที่รัก... เรียนรู้ที่จะมีความรัก.. อยากรู้จักชีวิตอย่างเต็มที่...

แม่ = รีโมทของบ้าน ... by แม่เหมียวsupermomlifecoach เคยได้ยินไหมคะ ที่เค้าบอกกันว่า... แม่ต้องอารมณ์ดีนะ.. ลูกในท้องจะได้อารมณ์ดีตามไปด้วย แม่ต้องมองดูแต่สิ่งสวยงาม ดูเด็กน่ารักๆ นะ... ลูกออกมาจะได้น่ารัก แม่ต้องพูดดีๆ นะ อย่าไปว่าลูกคนอื่น... กำลังท้อง เดี๋ยวส่งผลไปถึงลูกเรานะ

ตัดแต่ง.. เพื่อ.. เติบโต by แม่เหมียวsupermomlifecoach  วันนี้มีโอกาสได้ตัดแต่งกิ่งต้นไม้ในบ้าน...  อืม.. กิ่งนี้รกไปหน่อยนะ ตัดออกดีกว่า ... กิ่งนี้ดูเกะกะจัง ตัดออกละกัน ... ตัดด้านข้างนี่ออกหน่อยละกัน กิ่งนั้นจะได้โตขึ้น... ทำไปด้วยความสบายใจด้วยหวังใจว่าต้นไม้ของเราจะเติบโตอย่างสวยสดงดงามยิ่งกว่าเดิม.... 

จุดอ่อนของการเป็นแม่  by แม่เหมียวsupermomlifecoach คุณเคยเป็นแบบนี้ไหมคะ? ตั้งใจ... ตื่นเต้น... ดีใจ.. หรืออาจจะยัง งง งง ตอนที่รู้ว่าเรากำลังจะเป็นแม่ ..

บทเรียนจากเด็กๆ  by แม่เหมียวsupermomlifecoach หลังกลับจากไปงานกีฬาสีอนุบาล ได้เรียนรู้บางอย่างจากเจ้าหนูตัวน้อย.. ในการแข่งขันชักเย่อ ทีมสีชมพูตัวเล็กกว่าทีมคู่แข๋งอย่างเห็นได้ชัด สิ้นเสียงนกหวีดเริ่มการแข่งขัน ยื้อกันได้แค่สิบวินาทีแรก 

บันทึกหนูเปีย ตอน 9   เลือกได้แล้ว ...  ทำเลย by แม่เหมียวsupermomlifecoach (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) คิดว่า ผ่านเรื่องยากๆ มาได้แล้ว จะไม่มีอะไรแล้วเหรอ  ชีวิตเป็นของยาก ชีวิตมีเรื่องเข้ามาให้เรียนรู้ไม่สิ้นสุด แต่เรา “เลือก” ที่จะผ่านเรื่องยากๆ ไปได้อย่างง่ายๆ มันจะง่าย เมื่อเราฝึกใช้บ่อยๆ จนมันชิน มันง่าย (ขุดร่องน้ำใหม่ให้สมอง ให้ชีวิตเรา) เกิดอะไรขึ้นอีก ทำยังไงดี?

บันทึกหนูเปีย ตอน 8  เจออะไร .. ก็ให้อภัยได้อีก by แม่เหมียวsupermomlifecoach (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) วันแรกของการเรียนคอร์ส Healing Trance 3 วัน (5-7 ส.ค. 54) ครูอ้อยเริ่มทรานส์แรกด้วยการบอกว่า เอาแบบง่ายๆ สบายๆ ก่อนละกัน ให้เรานึกถึงเหตุการณ์ที่เราไม่ชอบไว้ก่อน... ช่วงนั้นกำลังต่อเติมบ้าน แล้วก็มีปัญหาต้องวีนกับช่างบ่อยๆ เลยเอาเหตุการณ์นี้แหละ ตัดสินใจเลือกเหตุการณ์นี้เพราะอยากเปลี่ยนที่ตัวเอง ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ (เพราะเราเข้าใจแล้วว่าโลกไม่เปลี่ยน ต้องเปลี่ยนที่ตัวเราเอง)... แล้วครูก็ให้นอนลง พาผ่อนคลาย แล้วก็ให้นึกถึงเรื่องที่เราเตรียมไว้ ตอนนั้นคิดว่า สบายเลยเพราะเตรียมเรื่องไว้แล้ว ขณะที่กำลังนึกถึงเหตุการณ์วีนกับช่าง.. จู่ๆ ก็มีเสียงจากข้างในตัวเราบอกว่า “ไม่ใช่อันนี้” แล้วก็.. พรึ่บ.. เห็นตัวเองเป็นเราตอนเด็ก ทะเลาะกับพี่ชายคนรองแต่สู้ไม่ได้เพราะตัวเล็กกว่ามาก มองหาอาวุธอะไรซักอย่างมาถือไว้ให้อุ่นใจ หันไปเห็นปากกาของพ่อเปิดปลอกวางไว้บนโต๊ะ วิ่งไปหยิบมาถือไว้ในมือ ขู่พี่ชายว่าอย่าเข้ามานะ ตอนนี้เราสู้ได้แล้วนะ พอพี...

บันทึกหนูเปีย ตอน 7  นางฟ้าตกสวรรค์ by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) หลังจากจบคอร์ส Practitioner 7 วัน รู้สึกเหมือนเพิ่งลงมาจากสวรรค์ มีความสุข พองฟู เบา สบาย ความรักความสุขเอ่อล้นมาจากหัวใจ อยากแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้ทุกๆ คนที่เรารู้จักและได้พบเจอ เดินยิ้มได้ทั้งวัน เห็นแต่สิ่งดีๆ โกรธใครแทบไม่เป็น ชอบมากๆ รักตัวเองที่เป็นเหมือนนางฟ้าแบบนี้สุดๆ .. แต่.. แต่..แต่ ยิ่งได้กลับมาใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ โลกแห่งความเป็นจริงนานเท่าไหร่ ดีกรีความเป็นนางฟ้าก็ค่อยๆ ลดลง ลดลง ..ลดลง จนเกือบจะกลับไปเท่าเดิม ไปเป็นคนธรรมดาที่ไหลไปตามทุกข์-สุขของกระแสชีวิตเหมือนเดิม.. เริ่มรู้สึกหงุดหงิด ผิดหวังกับตัวเอง หดหู่ เหมือนกับมีเสียงบอกตัวเองว่า “แล้วเอาเข้าจริง มันก็ไม่เวิร์คว่ะ ดูดิ จะกลับไปเหมือนเดิมแล้ว.. แป่ววว” ดึงตัวเองขึ้นมา แล้วก็รู้สึกดาวน์อีก..ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้อยู่หลายครั้งเหมือนกัน .. วันหนึ่งขณะที่ดีกรีนางฟ้าเริ่มตกต่ำถึงขีดสุด ถามตัวเองว่า “เอาไงดีวะเนี่ยเรา ทำไงดี เป็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่ไหวว่ะ” ทันใดนั้น ข้างในตัวเร...

บันทึกหนูเปีย ตอน 6 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง)  “การเปลี่ยนความเชื่อที่อยู่ในตัวเราเอง” เมื่อเราได้ให้อภัยแล้ว ก็เหมือนกับเราได้ปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระจากเชือกที่พันธนาการเราอยู่.. สิ่งสำคัญอันต่อมาที่จะทำให้เราใช้ชีวิตได้เต็มศักยภาพก็คือ การเปลี่ยนความเชื่อที่อยู่ในตัวเรา.. อยู่ในจิตใต้สำนึกของเราเอง.. ..การที่เราเจ็บปวดจากเหตุการณ์หรือผู้คนที่ทำกับเรา..แล้วโดยไม่รู้ตัวเราก็เอากากบาทมาแปะที่หัวตัวเอง ด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกแย่กับตัวเอง.. มันเป็นการลดคุณค่าในตัวเรา ซึ่งมันทำให้เราใช้ชีวิตที่ผ่านมาด้วยความเชื่อที่ผิดๆ.. เราต้องเปลี่ยนภาพที่เล่นในหัวเสียใหม่ เปลี่ยนความเชื่อเสียใหม่.. ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.. สิ่งที่คนๆ นึง ทำร้ายเรา มันเป็นการบอกคุณค่าของเค้า บอกถึงปัญหาในตัวเค้าที่เค้ายังไม่รู้ ยังไม่ได้เข้าไปจัดการ.. ซึ่งมันเป็นปัญหาของเค้าล้วนๆ ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณค่าในตัวเรา.. เรายังคงเป็นเราที่เกิดมาเพื่อเป็นที่รัก... รักใครบางคน..เป็นเราที่ยอดเยี่ยมสวยงามคู...

บันทึกหนูเปีย ตอน 5 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) “การให้อภัย(อโหสิกรรม)” เป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการเปลี่ยนชีวิตเรา ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเราเอง คำว่า “ให้อภัย” ฟังดูเหมือนเราต้องเป็นผู้ให้คนอื่น แต่ที่จริงแล้ว มันคือ การ “ให้อิสระ” กับตัวเราเอง ให้อภัย ตัวเราเอง.. ยังไงน่ะเหรอ... ก็เพราะ เมื่อเรารู้สึกโกรธแค้น(ผูกอาฆาตพยาบาท) ใคร..มันจะเกิดพันธะขึ้นสองอย่าง 1.คือสิ่งที่เราโกรธ เกลียดในตัวคนอื่น เราจะมีสิ่งนั้นอยู่ในเราโดยไม่รู้ตัว 2.ขณะที่เราโกรธแค้นคนที่ทำให้เราเจ็บปวด โดยไม่รู้ตัวเราก็จะเอากากบาทมาแปะที่หัวตัวเองด้วยความรู้สึกผิด รู้สึกสูญเสียคุณค่าในตัวเอง .. ซึ่งสองสิ่งนี้แหละที่จะกลายเป็นพันธนาการให้เราผูกติดตัวเองอยู่กับคนๆ นั้นและเหตุการณ์นั้นจนกลายเป็นพลังลบที่คอยขับเคลื่อนชีวิตเราให้เป็นไปในทางที่ไม่สร้างสรรค์.. ทำให้เราใช้ชีวิตได้ไม่เต็มที่ ไม่เต็มร้อย เหมือนกับมีอะไรถ่วงๆ หน่วงๆ ชีวิตเราไว้ เป็นพันธนาการที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว เพราะมันเกิดในระดับของจิตใต้สำนึก ไม่ใช่ในระด...

บันทึกหนูเปีย ตอน 4 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) ตอนที่กลับขึ้นมาจากทรานส์ที่ได้เข้าไปแก้ปมเรื่องแม่ ได้กอดกับเพื่อนๆ พี่ๆ ที่แสนดีในคลาส ได้พูดขอบคุณทุกๆ กำลังใจและความรู้สึกดีๆ ที่ส่งมาให้ มากมายจนหัวใจสัมผัสได้.. จำได้ว่า.. ได้เข้าไปกอดครูอ้อยด้วยความรู้สึกรัก.. เคารพ.. ขอบคุณอย่างสุดซึ้ง..ความรู้สึกดีๆ ทั้งหลายต่างหลั่งไหลเอ่อล้นออกมามากมายจนบรรยายไม่ถูก.. คำพูดแรกที่พูดออกไปคือ “ครูคะ เหมียวอยากช่วยแม่ทุกคนบนโลกนี้”.. รู้สึกว่า เมื่อก่อนเราโฟกัสความช่วยเหลือไปที่ตัวเด็ก .. แต่ตอนนี้เข้าใจเลยว่า..แม่เป็นอารมณ์ของบ้าน.. ถ้าแม่สั่นไหว ไม่มั่นคง แม่สามารถทำให้เกิดเอิร์ธเควกในบ้านได้เลย.. เพราะฉะนั้นถ้าเราช่วยให้แม่รอดได้.. ลูกๆ รอดหมด.. ทำให้เรายิ่งมุ่งมั่นกับการเป็นเราที่ดีที่สุด เพื่อที่จะได้ช่วยเหลือคนอื่นๆ ให้ได้มากที่สุด..อย่างที่เราอยากทำ จากวันนั้น ก็ค่อยๆ กลับไปเข้าใจพฤติกรรมเดิมๆ ในชีวิตที่มันลุ่มๆ ดอนๆ ที่ผ่านมา ที่เราเคยคิดว่า มันปกติ ใครๆ ก็เป็นกัน.. จนได้มาเป็นแม่ ก็อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ .....

บันทึกหนูเปีย ตอน 3 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) เดินตามที่ครูเรียก..ขึ้นไปบนเวที ยื่นมือออกไปจะรับไมค์จากครู .. ได้ยินครูบอกว่า “เหมียวนอนลงบนเก้าอี้เลยค่ะ”.. หา.. เบรนช็อคอีกรอบ.. ได้ยินเสียงครูบอกให้เพื่อนเข้ามาดูใกล้ๆ ได้...นอนลงไปตัวแข็งเกร็ง ตื่นเต้นมากกก แทบไม่ได้ผ่อนคลายเลย หลับตาลงไป รู้สึกตื้อๆ ได้ยินเสียงครูแว่วๆ ว่า “ความรู้สึกบางอย่างที่เอ่อขึ้นมาเป็นความอึดอัดนี้ เกิดขึ้นครั้งนึงเมื่อนานมาแล้ว.. เหมียวค่อยๆ ถอยย้อนกลับไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น” ...เงียบ.. ไม่มีอะไรเกิดขึ้น.. เสียงครูพูดต่อว่า..”ตอนนี้เหมียวอยู่ที่ไหนคะ”.. รู้สึกว่าเราอยู่ที่บันได.. ใช่ เป็นความรู้สึก .. ไม่ได้เป็นภาพขึ้นมาเหมือนครั้งแรกที่เข้าไปเจอ.. ตอบครูไปว่า “อยู่ที่บันได” ทันใดนั้น ก็เห็นเป็นภาพบันไดอยู่ข้างหน้า แล้วตัวเราเป็นเด็กผมเปียใส่ชุดนอน วิ่งหน้าตาตื่น ตึงๆๆ หนีลงบันไดไม้แผ่นใหญ่สีเข้ม มีเสียงแม่ตามหลังมาติดๆ..น่ากลัวมากกกก.. ตะกุยตะกายวิ่งหนีไม่คิดชีวิต จนลงมาถึงชั้นล่าง .. วิ่งๆๆ ต่อไปตามทางเดิน .. จนไปสุด...

บันทึกหนูเปีย ตอน 2 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) หลังจากที่ตัดสินใจไปบอกครูอ้อยว่าเราจะแชร์เรื่องที่เข้าไปเจอ นั่งตื่นเต้นตลอดว่าเมื่อไหร่ครูจะเรียกให้ไปเล่าหน้าชั้น รอจนจบวันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขับรถกลับบ้านโทรไปบอกรักแม่อีก บอกรักๆๆๆ จนแม่อึ้ง... แล้วถามกลับมาว่า “อยากกินอะไรบอกมาเลยดีกว่า” ... โธ่ แม่นะแม่ ไม่อิน ไม่ซึ้งกะเราเลย หัวเราะทั้งน้ำตาแล้วก็บอกไปว่า “ไม่ได้อยากกินอะไร แค่อยากให้แม่รู้ว่ารักแม่มากกกก” วันรุ่งขึ้นไปถึงคลาส มีความสุขลั่นล้า เจอโค้ชกฤษณ์มาทัก “คุณเหมียวใช่ไหมครับ ครูอ้อยบอกว่าตอนนี้คุณเหมียวกำลังอยู่ในสภาวะที่ดีมาก อยากให้ผมมาปักหมุดให้”.. ตอนนั้นในใจคิดว่า ..ปักหมุด?? อะไรหว่า?? … เอาวะ ครูให้ทำคงเป็นเรื่องดีแหละ .. ปูที่นอนพร้อม.. โค้ชกฤษณ์เก่งมากพาผ่อนคลาย...มาก...แล้วก็ประมาณบอกว่าเราอยู่ในสภาวะที่ดีมากๆ ให้เราจำความเข้าใจนี้ไว้ แล้วก็จับตรงแขนขวา.. ตื่นมารู้สึกซาบซึ้งน้ำตาไหลพรากกกก หลังจากนั้นก็มีคนมาตามให้ไปให้สัมภาษณ์กล้อง... พอเสร็จแล้วยิ่งหลั่นล้ากว่าเดิม เพราะคิดว...

บันทึกหนูเปีย ตอน 1 by แม่เหมียวsupermomlifecoach  (หนูเปีย จาก หนังสือเข็มทิศจิตใต้สำนึก โดย ครูอ้อย ฐิตินาถ ณ พัทลุง) วันที่ 19 มิ.ย. 54 วันที่สองของการเข้าอบรมคอร์สเข็มทิศจิตใต้สำนึก Practitioner 7 วัน (18-24 มิ.ย. 54) ขณะที่ครูอ้อยพาทุกคนในคลาสผ่อนคลายเข้าทรานส์เพื่อไปเจอความอึดอัดบางอย่าง และให้ตามเข้าไปดูในความอึดอัดนั้น.. ตอนแรกพยายามคิดถึงเรื่องที่น่าจะเป็นสาเหตุว่า “น่าจะมาจากตอนที่เราทะเลาะกับแม่ตอนนั้น”... เงียบ ... “หรือว่าเป็นตอนที่พ่อดุเราตอนโน้น”...นิ่ง... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลยเริ่มเบื่อที่จะคิด บอกตัวเองว่า “เออ ช่างเหอะ มันจะเป็นอะไรก็ช่าง คิดซะว่ามาเข้าคลาสเพื่อผ่อนคลายตัวเองให้ได้พักผ่อนละกัน”.. มาเลยค่ะ ท่านผู้ชม.. แค่คำว่า “..ละกัน” ในหัวยังไม่จบเลยอ่ะ  เห็นภาพม้วนกระดาษ...ฟรึ่บ .. กางขึ้นมาตรงหน้า .. วินาทีนั้น งง มากกกก ค่ะ มองไปมองมา เห็นตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงผมเปีย ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า นั่งตัวสั่นคุดคู้อยู่บนพื้น รู้สึกกลัวมากกก สั่นสะท้านไปทั้งตัว.. เห็นคุณแม่หน้าบึ้ง ถือไม้เรียวชี้มาที่เรา.. ฉับพลันได้ยินเสียงครูอ้อยแว่วๆ บอกว่า ให้กลับไปดูเห...